Pasteis de Natas (Pasteis de Belém) – najpopularniejsze portugalskie ciastka

Być w Portugalii i nie spróbować tych ciastek to grzech. I mimo, że ciastka te pochodzą z Santa Maria de Belém – dzielnicy Lizbony, dostępne są na terenie całego kraju. Przemierzając Portugalię, wiele razy wstępowaliśmy do cukierenek, by zaopatrzyć się w jakieś słodkości do kawy. I zawsze w naszym zestawie znajdowały się Pasteis de Natas. Ciastka te składają się z ciasta francuskiego i swego rodzaju masy budyniowej. Swoje charakterystyczne łatki zawdzięczają wypiekaniu w bardzo wysokiej temperaturze. Wiadomo, że nie da się odtworzyć w domu nuta w nutę tych ciastek, lecz nic nie stoi na przeszkodzie, by spróbować. Korzystając z portugalskiego przepisu, udało mi się upiec takie ciastka, lecz mam wrażenie, że czegoś im brakuje. A może to tylko mój wymysł? A może chęć ponownej podróży do Portugalii i zasmakowania pysznych Pasteis de Nata w towarzystwie kawy, rozkoszując się malowniczym krajobrazem…

Kawałeczek historii

Pasteis de Natas czy też Pasteis de Belém – charakterystyczne dla Portugalii małe tartaletki ze słodką budyniowo-jajeczną masą. Powstały jeszcze przed XVIII wiekiem, wykonane przez mnichów z klasztoru Hieronimitów (Mosteiro dos Jerónimos) w lizbońskiej dzielnicy Santa Maria de Belém. W klasztorze bowiem, używano sporej ilości białek jaj kurzych do krochmalenia ubrań. Mnisi wykorzystywali więc pozostałe żółtka do słodkich wypieków. W następstwie liberalnej rewolucji w 1820 roku, wiele zakonów wymarło, a sporo klasztorów zostało zamkniętych. Mnisi z klasztoru Hieronimitów zaczęli więc sprzedawać swoje Pasteis de Natas w pobliskiej cukierni, by nieco zabezpieczyć się finansowo. W 1834 roku klasztor zamknięto, a przepis został sprzedany do cukierni, której właściciele w 1837 roku założyli Fabrica de pasteis de Belém. Potomkowie założycieli prowadzą przedsiębiorstwo po dziś dzień. Od 1837 roku mieszkańcy i turyści Lizbony odwiedzają cukiernię, by kupić jeszcze ciepłe ciastka prosto z piekarnika, posypane cukrem pudrem i cynamonem.

Oryginalny przepis wraz z wykonaniem zobaczyć możecie tutaj.

Składniki (na 12 sztuk):

Krem:

250ml mleka

30g mąki pszennej

½ laski cynamonu

Skórka z cytryny – duży, odcięty pas

150 - 200g cukru (można dać mniej, gdyż ciastka wychodzą dość słodkie)

125ml wody

4 żółtka

Ciasto:

275-300g gotowego ciasta francuskiego

Wykonanie:

Ciasto francuskie odpakować. Wyjąć papier i ponownie zrolować w rulon. Rulon przekroić najpierw na połowę, a każdą połówkę na 3 części. W sumie ma powstać 12 odciętych krążków. 

Przygotować formę z wgłębieniami na muffiny – każde wgłębienie dokładnie wysmarować masłem – zapobiegnie to przywarciu ciastek do blachy. Każdy krążek ciasta spłaszczyć w dłoniach i wylepić do samej góry wgłębienia foremek. Piekarnik rozgrzać do 250^oC (może być zarówno termoobieg, jak i grzanie góra-dół).

Krem: połowę mleka wlać do garnka. Dodać skórkę cytrynową i laskę cynamonu. Zagotować. Do drugiej połowy mleka (zimnego) wsypać mąkę i dokładnie rozmieszać. Wlać do zagotowanej części mleka. Całość gotować, aż zgęstnieje. Odstawić.

Do osobnego garnka wsypać cukier i wlać wodę. Doprowadzić do wrzenia. Gotować ok. 3 minuty, aż całość stanie się klarowna i przezroczysta. Wlewać cienkim strumieniem do gęstej masy mlecznej i cały czas mieszać.

W misce roztrzepać żółtka. Cienkim strumieniem, cały czas mieszając trzepaczką, wlewać gorącą masę mleczną. Całą masę przelać przez sitko, by pozbyć się grudek oraz skórki cytrynowej i cynamonu. Gotową masę wlewać do wypełnionych ciastem foremek. Wstawić do piekarnika i piec ok. 17 minut. Ciasteczka będą „bulgotać” podczas pieczenia, a ich wierzch powinien się lekko przypalać. Ciasteczka wyjąć z piekarnika. Jeszcze ciepłe można oprószyć cukrem pudrem i cynamonem. Gdyby był problem z wyjęciem ciastek z foremek, należy je delikatnie odkroić cienkim nożykiem od boków foremki i lekko podważyć. Ja miałam problem tylko z dwoma ciasteczkami które mocno przywarły, pewnie dlatego, że akurat te dwa wgłębiania mogłam zbyt słabo posmarować masłem lub też piekarnik mógł w tym miejscu mocniej grzać. Z resztą nie miałam większych problemów – wystarczyło lekko odkroić nożykiem. Smacznego!